10 mei 2015

10 mei 2015

Het is even na half zeven als een vriendelijke Chinese stem ons wakker maakt. De bedden zijn nog steeds zo “stevig” alleen hadden we daar vannacht iets meer erg in. Iets vaker draaien en keren, maar dan lukt gaat het wel. Hup, douchen en dan eten zodat we stipt om 08.00 uur kunnen vertrekken.
Het is buiten droog en het waait bijna niet. Prima weer dus voor het park rond het paleis van de Hemelse Vrede. In het park doen de senioren van Beijing hun dagelijkse oefeningen. Natuurlijk wilden we mee doen en Cherry vond het een goed idee om eerst een warming-up te doen. Op kousenvoeten achter haar aan voor een enerverende (pijnlijke?) voetmassage, geheel volgens de oude traditie van tai chi over kiezelstenen. Al snel werden we verleid om ook aan een attribuut te gaan duwen of trekken. Een aantal van ons oogsten bewondering van de afgetrainde Chinezen door de oefeningen vlekkeloos na te doen. Weer anderen waren aan het dansen geslagen en werden alom geprezen voor de gracieuze demonstratie. Een groepje had ondertussen de “pluimbal” ontdekt, maar het lukte nog niet om deze vaker dan één keer over te spelen. De aardigheid in het spelletje zorgde er wel voor dat veel zo’n pluimbal wilden hebben. Gelukkig konden deze ter plekke worden aangeschaft!
Cherry riep iedereen bij elkaar om naar de Tempel van de Hemelse Vrede te gaan. Onderweg kwamen we nog een groep mensen tegen die met zijn allen (> 100) aan het zingen waren terwijl een paar groepjes mannen zich vermaakten met een potje Chinees schaak, kaarten of domino. De Tempel van de Hemelse Vrede is de plek waar de keizer drie keer per jaar de goden verzocht een goede oogst te geven. Voor een goede oogst is water nodig en je zal het al vermoeden: net dat wij het terrein betraden begon het zachtjes te regenen. De groepsfoto kon hier nog redelijk droog gemaakt worden, maar de regen kwam steeds harder naar beneden. Nog voordat we weer bij de bus verzameld waren, moesten de paraplu’s op en de regenjassen aan.

Shoppingtime! De markt waar je van alles wat “namaak” is kunt kopen. Ongelofelijk wat een spullen. Zodra je maar even stil staat, wordt je direct belaagd door verkopers die makkelijk geld denken te zien. Helaas voor hen heeft onze gids iedereen goed uitgelegd hoe dat onderhandelen over de prijs in z’n werk gaat: “wanneer je bijna uit onderhandeld lijkt, loop dan weg en tel je stappen: zijn ze binnen vijf stappen weer naast je dan kan er nog een behoorlijk stuk van de prijs af. Zijn ze binnen tien stappen bij je dan zit je ongeveer op de goede prijs, duurt het langer dan tien stappen dan kunnen ze jou niets verkopen”. Na de eerste schroom werd er flink gekocht en met tevreden gezichten konden we gaan eten.

Vandaag werden we getrakteerd op een buffet. Naast diverse Chinese gerechten was er ook ruimte voor “frituur”. Patat, kipdingen, loempia’s etc. vonden gretig aftrek.

Onderweg naar de drumtoren werd duidelijk dat het vandaag echt niet meer droog zou worden. Toch goed dat we niet naar de Muur zijn gegaan. Daar kun je echt nergens schuilen. Vlak bij de toren werden we afgezet en via een steile trap konden we naar boven. Verwachtingsvol keken we naar de grote trommels die vroeger gebruikt werden om de tijd door te geven aan de werkers op het land (buiten de poort). Tot ons verdriet kregen we boven (pas!) het bericht dat de demonstraties met ingang van vandaag tijdelijk zijn gestopt in verband met onderhoudswerkzaamheden aan de trommels en de toren. Onze gids had nota bene gisteren nog gebeld om ons bezoek van vandaag te bevestigen. Jammer, maar zo gaat het soms. Het uitzicht was wel fantastisch en ons bezoek was dus zeker de moeite waard (en het was binnen droog). De trap weer af (uitkijken!!) en de bus in.

Cherry had wat regenponcho’s geregeld want onze eigen middelen waren inmiddels doorweekt.
De ramen van de bus waren in no-time beslagen en Cherry had dus alle aandacht toen ze iets vertelde over de Lama-tempel en de Confuciustempel; onze volgende reisdoelen. Op het complex van de Lama-tempel stonden diverse gebouwen met beelden van allemaal verschillende Boeddha’s.
Het eerste met de “Happy-Boeddha” en de laatste met de Boeddha van de toekomst: Maitreya (17 meter hoog) waren de ongetwijfeld de topstukken. Prachtige beelden in prachtige gebouwen.
Vanaf hier gingen we lopend naar de Confuciustempel. Het complex waar je als vroegere student werd klaar gestoomd voor een hoge functie binnen het keizerrijk. Een groepsfoto met het beeld van Confucius mag natuurlijk (ook in de regen) niet ontbreken.
Inmiddels doorweekt stapten we de bus weer in. De poncho’s hadden het begeven (een maatje S past niet iedereen) en velen waren koud. We hebben besloten het geplande bezoek aan Wangfujingstreet uit te stellen. In plaats daarvan reden we terug naar het hotel om even door te warmen en droge kleren aan te trekken alvorens naar de acrobatenshow door te gaan.
De show was spectaculair en met een staand applaus werden de atleten bedankt voor hun show.

Terug in het hotel werd het eten bezorgd en kon iedereen dat op zijn kamer opeten. Nog even douchen en dan lekker naar bed.
Morgen weer op tijd er uit, op naar De Muur. Het belooft goed weer te worden; zin in!